De eerste week van de BTS is goed verlopen, met 20 van de 72 stations alweer achter de rug. Onze route is altijd wat afhankelijk van het weer en nadat we de voorspellingen hadden gezien voor de Duitse Bocht waar we in eerste instantie heen zouden gaan, hebben we besloten deze stations over te slaan en via de Doggers Bank naar het Noorden over te steken om de Moray Firth te bemonsteren. Dit is het meest Noordwestelijke gebied dat de BTS bemonsterd, tegen de kust van Schotland aan.
The Dogger Bank catches as expected showed an abundance of good sized plaice, which kept Hendrik Jan busy with otolith sampling. For our main target species plaice and sole we take otoliths (ear bones for age reading) from two individuals per length class for every single haul. This is different to the other species where we take otoliths per length class per sampling area (see areas on the map in the previous blog post)
Op de Doggers Bank kregen we zoals verwacht mooie scholvangsten binnen. Deze schollen hebben onderzoeksassistent Hendrik Jan druk bezig gehouden met otolieten snijden (gehoorsteentjes). Voor onze twee doelsoorten (schol en tong) moeten er namelijk per trek en per lengteklasse otolieten gesneden worden (voor de leeftijdsbepaling). Voor de andere soorten hoeven er maar 5 otolieten per lengteklasse verzameld te worden per snijgebied (te zien op de kaart in de eerste blog).
In addition to the BTS trawls we sampled two extra stations for a separate project looking at disease in plaice, one north of Terschelling and the other on the Dogger Bank. For this we needed 103 female plaice between the size 15 and 30cm... Easy you would think but after a one hour haul on the Dogger Bank we counted exactly 102 female plaice of that size... mainly because the plaice we caught were larger than the 30cm mark. Luckily our crew member Dirk saved the day by finding some plaice entangled in the net and hey presto – female plaice nr 103 of 27cm was rescued and we could continue on our way.
Naast onze BTS trekken hebben we ook nog twee extra stations bemonstered voor een RWS project over vervuiling in vissen; eentje ten Noorden vanTerschelling en een tweede op de Doggers Bank. Voor dit project moesten per locatie 103 schol vrouwtjes van 15 – 30cm lang verzameld worden. Eitje zou je denken.... Maar na een uur gevist te hebben op de Doggers Bank kwamen wij uit op precies 102 vrouwtjes van deze maat... alle andere schollen waren te groot (dat hoor je niet vaak in de visserij)! Bemanningslid Dirk was onze reddende engel! Hij had nog wat schol gevonden die in het net was blijven hangen en inderdaad, daar was ze... schol vrouwtje nr 103 van 27 cm. Opgelucht konden we verder stomen naar het volgende BTS-station. 
On Friday we had a long day racing the clock to complete 6 stations in the Moray Firth. The Moray Firth always throws up some surprises in the catches and is known for its diverse hauls. This Friday was no different. In our first haul we found a common skate. Interestingly for me, the first time I saw a common skate (which are not so common!) was in the same area on the BTS trip of 2005 when I was still a student.
Vrijdag was een lange dag en vechten tegen de klok om de 6 trekken in de Moray Firth te halen in een dag. De Moray Firth geeft ons altijd wat verrassingen en ook dit jaar was dat niet anders. Gelijk in de eerste trek van de dag vingen we een vleet. Bijzonder grappig voor mij om dat het precies 10 jaar geleden is sinds ik voor het laatst (en toen voor het eerst) een vleet had gevangen, ook tijdens de BTS. Toen zat ik nog als stagiare aan boord...
Later in the day we had our second surprise when we
discovered a pearlfish in the catch. Certainly a first for me. Apparently pearlfish
spend much of their time hiding inside the cavities of holothurians or other echinoderms such as sea urchins or starfish.
Later op de dag kregen we onze tweede verrassing toen we een parelvis in de vangst tegenkwamen. Dit was de eerste keer dat we deze soort tegenkwamen en het is best een grappige vis. De parelvis is een dun, doorzichtig visje dat een beetje op een jonge paling lijkt. Zijn lichaam is niet bedekt met schubben, en dat heeft een goede reden: Dit visje leeft overdag voornamelijk IN een zeekomkommer. Met de staart eerst kruipt hij de anus van de zeekomkommer binnen, waar hij veilig is tegen predatoren en bovendien lekker van de ingewanden kan knabbelen. ’s Nachts hoeft het visje dan alleen maar vooruit te ‘zwemmen’ om de zeekomkommer te verlaten en op zoek te gaan naar andere prooien (en een nieuwe schuilplek voor de volgende dag). Het gekke is dat wij deze trek geen zeekomkommer hebben gevangen…
No comments:
Post a Comment